Yıldızlar yerli yerindeydi. Umut dolu bir ay, geceyi ışıtıyordu. Masum Çocuk pencereden âlemi seyre daldı. Kitabı elinden henüz bırakmıştı ki parlayan bir yıldız dikkatini çekti. Hep böyle olurdu. Ne zaman kitap okuyup pencerenin kenarına geçse bir yıldız beliriverirdi. Hem de diğerlerinden daha parlak. Kendisini hatırlatmak istercesine arada bir yanıp sönerdi. Âdeta yeryüzünün tüm masum çocuklarına göz kırpar gibiydi. Bu muhteşem görüntü karşısında hayret etmekten kendini alamadı. Her zaman yaptığı gibi pencereye yöneldi. İçinde bir değirmen vardı. Taşlar dönmeye başladı. Yıldızlar bir bir parladı. Gökyüzünü seyre daldı.