Nono, o gün yine babasıyla ava gidemiyordu. Küçük kertenkelesi Tete’yle birlikte ne yapacaklarını bilmez bir biçimde ormanda dolaşıp durduktan sonra sıkılıp mağaraya geri döndüler. Her zaman yalnız kaldığı için kızgındı. Yarısı sönmüş odun ucuyla her yere bir şeyler çizmeyi başladı. Ve birden aklına harika bir fikir geldi. Ava gidemeyecek kadar küçük olabilirdi ama bu, onun beceriksiz biri olduğunu göstermezdi.