Ben geldim yine, Masalcı Karga!
Ne çok hikaye anlattım size.
Kimi zaman bir karga tilkiyle dost oldu,
Kimi zaman bir profesör buldu minik bir dostunu,
Bir tohum büyüdü, neşeli ormanda şarkılar söylendi,
Ayşecik Harikalar Diyarında kayboldu,
Bir Fil dostluğun rengini morda buldu,
Bir soytarı bir anda kayboldu,
Kral gülmeyi unuttu, sonra sevdiğine kavuştu,
Hepsi ama hepsi sizin kalbinizde can buldu!

Şimdi uçma zamanı...kanatlarımı çırpıyor, ormandan denize,
dağdan bulutlara kadar uçuyorum.
Yukarıdan sizlere bakacağım.
Bu bir veda değil elbet.

Ama unutmayın minik dostlarım:
Masallar biter, yenisi hemen başlar.
Çünkü her iyilik, her heyecan, her merak, her gülüş, her hayal
yeni bir hikayenin minik ve cesur tohumu olur!
Siz yeter ki doğayı sevin, hayvanları koruyun,
okuyun, araştırın, hayal edin...

Ve hayal kurup, sahneye çıkmaktan asla çekinmeyin!
Belki bir gün siz de kendi masalınızı yazar ve oynarsınız.

Bende gelir, omzuna konar,
Kulağına "Gaaag!" diye fısıldarım:
"Anlat bakalım küçük yazar, senin hikayen nasıl başlıyor?"
Sevgilerimle,
Aziz Burhan Gençkol