Yağmur artık çığırından çıkmıştı. Ve ilk izci ile Yusuf’un eli buluştu. Çocuğun gözlerinde parlayan mutluluk ışığı her şeye değerdi.

Yusuf kız çocuğunu sertçe tutup yukarı adeta fırlattı.

Sırasıyla her gelene aynı şekilde el attılar. Yusuf ve İbrahim’i gören liderler onlara minnet ve hayretle bakıyorlardı. Bu kahraman çocuklar Hızır gibi yetişmişlerdi. Sıra son üniteye geldiğinde her ikisi de bitmiş vaziyette idiler. Birbirlerine baktılar. İlk defa umutsuzluğa kapılmışlardı. Güçleri tükenmişti. Bir kişi bile çekebilecek durumda değillerdi.

İkisi de dönüp gelen son ekibe baktılar.