Bir yetişkin olarak işimiz gücümüz çocuğa doğru olanı ‘öğretmek’ oluyor çoğu zaman. Oysaki çocuğa öğretmek yerine, çocuğa rehberlik etmek olsa yaptığımız, bizim de çocuklarımızın da işi çok daha kolay ve sağlıklı olacak. Bazen doğruyu öğretme çabasındayken öylesine kopuyoruz ki gerçeklikten, çocuğu kocaman bir fanusun içerisinde bırakıyoruz. Aman hayır demeyelim, aman psikolojisi bozulur, sakın yanında ağlamayayım derken çocuğun da doğal duygularını ve kelimelerini sınırlıyoruz. Oysa ağlayabilmek, can sıkıntısı, hayır diyebilmek ne kadar da kıymetli şeyler. Sevgili Mihrap, çoğu yetişkinin dahi diyemediği ve diyemediği için de sıklıkla üzüntü yaşadığı ‘hayır diyebilme’yi nasıl da güzel kaleme almış. Tüm çocukların ve hatta okuyan tüm yetişkinlerin kalplerine ışık olmasını diliyorum.
Funda Kale Yıldırım / Uzman Çocuk Gelişimci & Aile Danışmanı