Yaz güneşi bahçeyi sarıp sarmalarken, günebakan çiçekleri alışılmadık bir şekilde başlarını eğmişti. Selin, bahçeye her baktığında bu tuhaf hareketin ardında bir sır olduğunu hissediyordu. Rüzgârın fısıltıları, çiçeklerin dansı ve narin bir fidanın sessiz çığlığı…
Unutulmak, bir fidan için de bir insan için de aynı derecede hüzün vericiydi. Selin, bahçenin köşesinde yıllar önce diktiği nar fidanını hatırladığında, içini derin bir pişmanlık kapladı. Ama doğa affediciydi, yeter ki sevgiyle yaklaşmasını bilsin.
Küçük bir fidanın yeniden hayata tutunma çabası, günebakan çiçeklerinin nazik koruyuculuğu ve doğanın içinde saklı büyük bir ders… Selin’in farkındalık dolu bu yolculuğunda, yaşamın en değerli armağanlarından biri gözler önüne seriliyor.