Gül açarken sevdasından,
Sevda ona “gülüm” dedi.
Gül kokarken sevgisinden,
Sevda ona “yolum” dedi.

Gül büyüdü, yola düştü,
Sevda arkasından koştu,
Dağlar dere olup taştı,
Sevda ona “dalım” dedi.

Hak emretti, güller koktu,
Çayır çimen, kuşlar uçtu,
Herkes sevdiğine koştu,
Rabbim ona “kulum” dedi.

İşte sevda, işte sonu,
Bülbül sevdasına kondu.
Karami’nin kalbi dondu,
Yolun sonu “ölüm” dedi.