Çocuğumuzun kilo problemi olmadığı zamanlar bebeğimizi beslemek keyiflidir. Bu durumda annelerimizin de tavrı daha pozitiftir. Fakat bebeğin kilo problemi varsa, anne çocuğu için endişeye kapılarak panik olabilir ve negatif tavırlar sergileyebilir. Bu tür durumlarda *istemeden* çocuğumuzu beslerken onun hassasiyetlerine karşı duyarsız davranabiliriz. Sonuç olarak yemek yeme zamanları her iki taraf için de çok zorlayıcı bir hale gelebilir ve bir kısır döngü içine girilebilir.

Genel görüş şudur; çocuk açsa yemek yer, aç bırak bak gör nasıl yiyecek. Peki ya bunun için becerileri henüz tam gelişmediyse ya da bu durumu tolere edemeyecek kadar duyusal hassaslıkları varsa? Büyüyen, öğrenen bebeklerimiz-çocuklarımız için müdahaleci, baskıcı tavırlar sergilemeyelim. Elbette ki aileyle beraber oturulan belli bir sofra düzeni ve yemek saatleri olsun fakat çocuklarımızın yemekleri duyularıyla tanımasına izin vermek de çok önemlidir. Döke saça da olsa kendi kendilerini beslemelerine müsaade edelim. İnanın o zaman hem sizin hem de yavrunuz için her şey daha kolay olacak.

Sevgiler..