Bahar aslında kardeşini ne kadar da çok sevdiğini düşünürken, birden annesinin “Bahaar! Yemek hazır hadi gel kızım!” diye seslendiğini duydu. Gözlerini açtı ve uzandığı koltuktan yavaşça doğruldu. O an, bütün bunların gerçek değil bir rüya olduğunu anladı. Kardeşi mutlu bir şekilde yerde oyuncaklarıyla oynuyor; balık, fanusun içinde dönerek yüzüyor; balık yemi ise raftaki yerinde duruyordu. ”