Ece’de Burcu’ya doğru kollarını açmış ve yanına gelmişti.
Birbirlerine hasretle sarılıp öpüştüler.
Ece, söze girerek şöyle dedi:
Seni bunca sene sonra görmek ne güzel, gel bak Ata’mız burada, gel yanına gidelim.
Burcu gördükleri karşısında çok heyecanlanmıştı.
Bu duygu seli içinde göz pınarlarından birkaç damla yaş yanaklarından süzülüverdi.
Ailesinin, öğretmeninin anlatıp ona tanıttığı ve ayrıca da okulunda evinde fotoğraflarını görüp, kitaplarda okuduğu, bilgi sahibi olup, çok sevdiği sevgili Atatürk’ü şimdi karşısında idi.
Burcu’nun dudaklarından şu kelimeler dökülüverdi:
Atatürk ve Ben!.... Atatürk ve Ben!...