Her çocuk, sevgiyle dokunulan bir sözcüktür…
Yamaç’ın en sevdiği şey, annesinin ona yaptığı o neşeli, sevgi dolu ritüel: Anne Öpüşkoşu!
Bu öpücükler sıradan değil; her biri bir anlam taşıyor.
Yanaklar gülümsemeyi, alın düşünmeyi, burun koklamayı, çene konuşmayı, gıdı ise kahkahayı simgeliyor.
Yamaç, annesinin öpücükleriyle yalnızca mutlu olmuyor;
yüzünün her parçasının ne kadar özel ve işlevli olduğunu da öğreniyor.
Küçük bir ritüel, büyük bir öğrenmeye dönüşüyor.
“Anne Öpüşkoşu”, çocuklara beden farkındalığı, duygusal güven ve sevgiyle büyümenin sıcaklığını anlatıyor.
Bu kitap, her annenin çocuğuyla paylaşabileceği bir bağ, her çocuğun yüzünde bir tebessüm…
Yüzünü tanı, bedenini sev, kalbinle gülümse.
Çünkü sevgi, en çok dokununca öğrenilir.