Ağlak Moni, gölün kenarında yaşayan üzgün bakışlı bir kurbağa…
Günlerden bir gün, karnı acıkmış bir hâlde yola düşer ve yemyeşil çayırlarda bir çocukla karşılaşır.
Yüzünde mahzun bir ifade, kalbinde minicik bir umutla yemeğini ararken, beklemediği bir şey olur:
Paylaşmanın, dostluğun ve anlayışın gücünü keşfeder.

Bu hikâye, çocuklara yalnızca bir kurbağayı değil, duyguları fark etmeyi, merhamet etmeyi ve paylaşmanın sıcaklığını anlatıyor.
Güçlü duygusal alt yapısıyla empati kurmayı teşvik eden bu masalda, bir çocuğun küçük bir ekmek parçasıyla nasıl büyük bir iyilik yaptığını okuyacaksınız.

Ağlak Moni’nin gözleri yaşlı olabilir ama yüreği hep sevgiyle dolu.
Ve belki de en güzel kahvaltılar, birlikte yenenlerdir…