Türk tarihin­de modern anlamda bir öğretim programı olarak Osmanlı İmparatorluğu`nun son dönemin­de hazırlanan 1869 tarihli “Maârif-i Umûmiyye Nizâmnâmesi” karşımıza çıkmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti döneminde de devam eden öğretim programları hazırlama sürecinde “Din Dersleri” önemli bir yer tutmaktadır. Çünkü Os­manlı İmparatorluğu`nun temel motivasyonunun din-İslâm- olması okullarda “Din Dersleri”nin verilmesini normal, hatta zorunlu kılmıştır. Ancak bir ulus devlet olarak laik düşünceyi benimseyen Türkiye Cumhuriyeti`nin erken dö­neminde okullarda “Din Dersleri”nin verilmesi/verilmemesi tartışma konusu olmuştur. Bu çerçevede Osmanlı İmparatorluğu`ndan günümüze ilkokul ve ortaokul düzeyinde öğretim prog­ramlarındaki “Din Dersleri”ni bir araya getiren, aynı zamanda da programla­rın hazırlandığı dönemdeki eğitim öğretim ile ilgili gelişmelere de yer veren bir çalışma yapma zorunluluğu ortaya çıkmıştır. Çalışmada Osmanlı İmparatorluğu`nun din öğretimi anlayışı ile Cumhuriyet`in din öğretimi anlayışında yaşanan değişim ve dönüşümün görülebilmesi amaçlanmıştır.