*Biraz konuşmak ister misin?* diye söze başlayarak okuyucuyu samimi bir sohbetin içine çeken Atiye Kalkan, günümüz mutluluk anlayışını sorgulayıp genel algıyı tersyüz ederek adeta bir *mutluluk manifestosu* ortaya koyuyor. Yanlış mutluluk algısının mutluluğu bir ütopyaya dönüştürdüğünü ve bunun nedenlerini okuyucuyla paylaştıktan sonra okuyucuya yeni bir pencere açıyor. *Ben* olmakla *Herkes* ten biri olmak arasında kalmış yaşam telaşı içerisindeki insanın, korkularından ve bağımlılıklarından özgürleşip unuttuğu *ben* liğini hatırladığında nedenlere bağladığı mutluluğun da özgürleşeceğini söyleyerek okuyucuyu kendine dönmeye çağırıyor.

*Senin Adın Mutluluk* senin, benim, onun, hepimizin hikayesini anlatıyor. Küçük ve büyük hikayelerle hepimizin yaşamından kareler sunuyor. Yazar, yaşamıyla ilgili kimi zaman hüzünlü, kimi zaman komik olaylardan bahsederek samimi itiraflarda bulunuyor ve kendi keşif yolculuklarında okuyucuya ayna tutup unuttukları *ben* liklerini hatırlatarak *senin adın mutluluk!* diyor.