Evreni keşfetmeye başladığımız çağlardayız. Yüksek binaların içerisine hapsolduğumuz zamanlarda insanın insandan uzaklaştığı yaşamlardayız. 
Düşüncelerimizin akılsız davranışlarında, her şeye rağmen insan olmaya çalışıyoruz. İnsanlığımızın başladığı anlarda hayat önce bize sokağı öğretti. Dinlemediğimiz zaman kızdı. Oysa kızılacak hiçbir şey yapmadık. Biraz ekmek çaldık. Biraz da cam kırdık. Tüm bunları kaos ilan eden biz değildik. Sonra insanı tanıdık. İnsanla yaşamaya başladık ya da başladığımızı sandık.