"Kimse onun gibi gülümsemiyordu bana. Annem çok işi olduğundan çok yoruluyordu. Bazen gülmeyi unutuyordu. Ablam. `dersim var, git başımdan` diyordu. Ninem namaz kılıyor. Tanrı`yı düşünüyordu.Babamı zaten az görüyordum. O da ikide bir, `ben önemsiz bir memurum` diyordu. Porselen abla yorgun değildi. `Git başımdan,` demiyordu.Önemsiz biri olduğunu da sanmıyordu." Selçuk Baran, bu defa çocuk öyküleriyle bizimle.