Her yara bir davetti.
Kendine yaklaşmanın, içindeki sesi nihayet duymanın, “Ben de varım,” demenin daveti…
Sonunda hayatı sadece “sen” olarak iliklerine kadar yaşayabilmenin ayak sesi…
Bu kitap; yaralanmış ama yılmamış, susmuş ama vazgeçmemiş, terk edilmiş ama kendini terk etmemişlerin sessiz gücüne ithafen yazıldı. Kapalı kapılar ardında yara üstüne yara alanlar ama her şeye rağmen kendilerine başka kapılar açmayı başaranlar için. Melis Bozkurt, içsel dönüşümün katmanlarında; yaralanma, buluşma, yüzleşme ve güçlenme üzerinden bir iç yolculuk haritası sunuyor. Kimi zaman bir mektup, kimi zaman aynanın karşısında yapılan içten bir sohbet, kimi zaman da bilincin en derininde felsefi bir sorgulama... Her satır, okuyucusunu kendiyle tanıştırıyor. Çünkü hayatta kalmak yetmez, yaşamak da lazım. İliklerine kadar yaşamak. Anlamak, dönüştürmek, içinden geçmek için cesaret etmek. Ve bazı kitaplar yalnız okunmaz; hissettirir, hatırlatır, iyileştirir. Sen de hazır mısın?
Kendine rastlamaya…