Bir kucak dolusu düşle kalakaldım.
Ben de kalanlardan şiir kestim.
Hem de rengarenk kestim.
Rengarenk dediysem
Grinin rengarengi.
Üstü lekeli, kenarları sararmış bir sayfa buldum.
Yapıştırdım derme çatma şiirleri.
Biraz korktum.
Biraz da utandım.
Sonunda biraz senden biraz benden grileri topladım.
Bir kitap doğdu.
Neyi unuttum?
Saklanmayı.
Siz saklayın beni.
Babamlar gelirse almaya ”Uyudu” dersiniz.
Sabaha geçer siniri.
Pamuk gibi olur sonra.
Babamın yüreği gerçekten pamuk gibi.
Bembeyaz, O, örter bendeki grileri.
İnsan noksandır.
Bendeki noksanlara renk verdim.
Hepsi gri.
Ne beyaza yarandılar, ne siyaha boyandılar.
Ben de sizlere sundum.
Sizin güzel yüreklerinize…
Soğuk şiirlerime nefesinizle can verin diye…