Müphemlik kesinliklerle örülü rasyonel dünyada, sınırları belirlenemeyen, tanımsız bir boşluğa karşılık gelir. Bu bitimsiz boşluk, çaresizlik ve çözümsüzlük, imkânsız bir ütopyaya inanmaya sürükleyebilir insanları. Tekinsizliğin kör noktasında çaresiz, ümitsiz ve hareketsiz bırakabilir; ancak müphemliğin açtığı boşluk, baskı olmaksızın fikirlerin çatışabildiği tanımsız, sahipsiz, özgürlükçü, yeni oluşlara kapı aralayan bir alanı da ifade eder. Her şeyin tanımlamak, adını koymak uğruna fütursuzca sınıflandırılıp kategorize edildiği ve hiyerarşi üzerine kurulu bir düzen içerisinde soru işaretlerinin inşa ettiği müphemliklerle köprüler kurulabilir. Düşünmeye, şüphe duymaya, sorgulamaya alan açarak tabuların, ön kabullerin sorgulanabilmesine imkân sağlayan müphemliğin muğlak sınırlarında özgürlük alanları inşa edilebilir.
Bu kitap, bahsi geçen sorgulamalardan yola çıkarak müphemliğin distopik anlatılardaki görünümlerini ve müphemlik ile alternatiflere açık düşünme biçimi arasındaki ilişkiyi tartışıyor.