Bir süre ortalarda görünmedi Nursel Çetin! Nerededir, oradadır, buradadır... Derken bir kucak kağıtla çıkageldi. Ödevi miydi o sıkıca sarıldığı hani bir dosyaya koymayı bile unuttuğu? Değilse öğretmenin sınıfta masada bıraktığı yazılı kağıtları mıydı?

Belki de sıra arkadaşının çantasından yürütülmüş araştırması!

Hiçbiriymiş!

Hepsiymiş!

Geldiği gibi kucaklayıp gitmeyi kurarken bizde unuttu mu size! Baktık, sımsıcak öyküler... Sınıftan, okuldan, yaramazlıklardan, çekişmelerden, korkulardan, bencilliklerden söz açıyor; en çok da sevgiden... Sevdik, çok sevdik... Birinin penceresinden baksanız ötekilerin de kapısını çalarsınız; biliyoruz...