İçinde sanki küçük, kara bir bulut dolaşıyordu.
Karnında çözülemeyen bir düğüm…
Sahi, nereden çıkmıştı güneş parlıyorken okula gitmek?
Hep annesiyle kalsa olmaz mıydı?
Amaaaaaa…

Bazen bir bilekliğin ipleri kalpten kalbe yol olur.
Bazen dillerdeki ortak şarkı, özleme çare olur.
Bazense bir kalp, bir çocuğun cebine girer; cesaret olur.

Sevgi oldukça, yol hep bulunur!

Okula gitmekte zorlanan bir çocuğun nasıl hissettiğinin gözler önüne serildiği ve ebeveyn ile kurulmuş sevgi bağının

mucizesini anlatan sıcacık bir hikâye…