*Kutu kutu pense,
Elmamı yerse,
Arkadaşım Yaren,
Arkasını dönse!’’
Bu oyun gibiydi hayat aslında!
Arkamızı döndük her şeye, kulağımızı tıkadık duymuyoruz ve kapattık gözlerimizi *kendimizden başkasını* görmüyoruz!..
Bencil bir duyarsızlıkla, işimize geldiği gibi davranıyor ve daima kolay olanı seçiyoruz!
Peki nereye kadar?
***
Bu evrende *biricik*sin ve çok özelsin!
Senden bir tane daha yok!
Başkaları için yaşamaktan vazgeçip, kendini gerçekleştirmen için *dans edecek* alanlar yarat!
Başkaları için doğru olanı değil, kendin için doğru olanı yap!
Yazar, kendi yaşamını bu eserle paylaşıp, *Kendi hayatından sorumlu ol.* Çağrısı yapıyor.
İyi okumalar dileriz!