Dünyanın bir köşesinde, çatlamış betonların arasında bir çiçek belirir.
Küçük Teresa ona her gün su verir, sevgiyle bakar.
Tâ ki zorba bir kral çıkıp “Bu çiçek artık benim!” diyene kadar!
Sonrası sessizlik, korku ve yıkım... Askerler yürür, bombalar düşer.
Çiçek yalnız kalır, yaprak yaprak dökülür.
Herkes üzülür, koca kral bile...
Ve bir soru kalır geriye:
Sevgiyle yaklaşmayı öğrenirsek o kuru sap yeniden çiçek açabilir mi?

İtalya’nın ödüllü gelişim psikoloğu ve çok satan yazarı Alberto Pellai,
bu şiirsel öyküyle çocukların yüreğine barışın ve umudun tohumlarını ekiyor.
Yetişkinlere de bir hatırlatma yapıyor: Hayata çocukların gözleriyle bakın.
Dünyada saklı güzelliği yeniden fark edin ve koruyun.