“Düş, en büyük gerçektir!”

– Stefano D’Anna

*

Adam ona bakıp dümdüz ve dingin bir tonda “Ben simyacı değilim...” dedi.

“Kimseyi dönüştüremem. Ben sadece hatırlamana yardımcı olabilirim.”

Elif şaşkınlık içinde “Hatırlamaz mıyım?” dedi. “Ben unutmak için buradayım.”

Daron gülümsedi. “İşte bu dünyanın sorunu bu! Herkes kendinden, hayattan, ‘an’dan mutsuz.

Ya hep geleceği düşünerek ileri sarmak istiyor, ya geçmişi düşünerek başa almak. Ve tüm bunları da unutarak başarmanın peşinde. Yaşadıklarını, acılarını hatta bazen kim olduğunu unutarak. Oysa çözüm unutmak değil, hatırlamak. Ruhun unuttuklarını hatırlamak...”