Hamd, bir nimet verilsin verilmesin, övüleni sahip olduğu nitelikleriyle övmektir. Şükür
de, verilen nimet sebebiyle şükredileni övmek, Medh ise; kişiyi cömertliği veya güzelliği veya  becerisi, yeteneği gibi sebeplerle övmektir.