Eğer kendi kabuğumuzu kırıp yenilemezsek hayat bizi köşeye kıstırır.

Öylece durmanın maliyeti, isteyerek değişim adımı atabilmenin maliyetinden çok daha büyük olur.

Siz yerinizde sabit kaldığınızı sandığınızda bile değişiyorsunuz aslında.
Ama farkındalıksız, istemeden, seçmeden, sizin dışınızda bir değişim oluyor bu.

Oysa değişime kendi ayağınızla atlayarak, kendi çekicinizi kullanarak kabuğunuzu kırıp değiştirerek öncülük ederseniz, ancak o zaman bu muhteşem ve tamamıyla size ait olan *değişim tablosu*nun içinde bizzat yer alabilirsiniz.

*Kendini yontmayı unutma!* der Zeus.

*Kendi kabuğunu kendin soyabilirsin
Kendi özgürlüğünü kendin dışarı çıkartabilirsin..
İnsan biraz da kendi emeğidir!*

Hadi o zaman herkes kırılacakları, dökülecekleri belirlesin...

Yeni kabuklar yakındır.

Ayşegül Karaçivi