Okulların duvarlarında dört mevsimi gösteren afişler vardır: Yağmuru da hissederseniz o resimlerde, rüzgârı da, deniz kumunun sıcaklığını, kışın ayazını da… Sobanın üstünde kestane kavuran nine, şemsiyesiyle rüzgâra karşı yürüyen kadın, odun kesen adam, kartopu oynayan çocuklar, ekin biçen çiftçiler, denizden ağ çeken balıkçılar…

Mevsimleri anlatan o resimlerdeki insanlar tüm zorluklara rağmen mutludur, güler yüzlüdür, hayat doludur. Elmas Kanatlar’ı okul duvarlarındaki mevsim panolarının içinde gezinir gibi okudum.

Anneannesinin siyah şemsiyesi altında, yağmurlu bir günde çocuk adımlarıyla başlıyor, Ece Aytaç’ın öyküsü… Ve tekerlekli sandalyesinde ilk kez hastane kapısından dışarı çıktığında yağan yağmurla devam ediyor…
Bir Ege kentinde, vagonlarında ‘’İstanbul’’ yazan dönme dolapla çıktığımız yolculuk dans pistine de ulaşıyor, denizlerin metrelerce altına da…

Sayfalarında hayatın her mevsiminden öyküler taşıyan, kitapseverler için rüzgârına kanatlarını açarak yeni ufuklara doğru yol alacakları bir kitap…

Sunay Akın