“Ya Feride’nin evliliğine ne demeli? Onu da Esma bacım bile isteye yakmadı mı? Ge230lin gittiğinde daha oyun çocuğuydu. ‘Beni indirin attan, pınarda oyun oynamak istiyorum, gitmezsem pınar bana küser,’ diye ağlamış atın üzerinde gelin giderken. Düşünebiliyor musun dede? Onun psikolojisinin ne olacağını düşündünüz mü hiç? Ana yok, baba yok, bacı kardeş yok, hısım akraba, köylüsü yok. Hiç tanımadığı bir dağ köyüne sırf ‘zenginler’ diye evden adeta zorla gönderdiğiniz masum bacımı. Aklını yitirdi garibim. On yıl oldu görmeyeli. Ne o geliyor artık ne de biz görmeye gidiyoruz. Biz neyiz dede? Kız evlatlarınız birer eşya mı? Bizim de duygularımızın olacağını, etten, kemikten, sinirlerden yaratıldığımızı; iyi şeyler yaşayınca sevineceğimizi, acı şeylerde üzüleceğimizi hiç mi düşünmediniz?”