O yalnız yaşar, yalnız gezer, yalnız haşrolacaktır. Resulullah,
Ebuzer’i böyle tarif eder. Fakat onu ayrı kılan, onu mühim kılan yalnız
olması değil: Onun dünyanın içinde yaşarken dünyadan uzak kalması idi. Dünyanın arkasından onu yercesine sarılanlara karşı Ebuzer hep karşı oturmuştur.

Şimdi okuyacağınız bu kitap sayfaları arsında mahzun bir
edayla çalan piyanonun sesini, gecenin karanlığında sessizliği dinleyen
yalnız, garip garip dökülen herkesten saklanmış gözyaşlarını, varlığın
özünde gizlenen hikmetin parlayışını ve kendinizi göreceksiniz.