Doruk’un başı hayatla dertteydi.
Ta ki günün birinde o yabancı odasının ortasında belirinceye kadar…
Olan biten her şey yetmezmiş gibi bu yabancıyla ne yapacağını da düşünmesi gerekiyordu.
Takdir edersiniz ki bu, bir çocuk için büyük sorumluluk…
Olan bitenler? Yani bu zamana kadar olan her şey…
O yabancı Fatih’ten başkası değildi.
Sonunda Dünya’ya gelmişti ve böyle yaşasa nasıl olur, diye düşünüyordu.
Böyle, coşkuyla.
Hayır, Darzeliler gibi değil.
Yaşamanın coşkusuyla.
En vazgeçilecek anda bile, gözlerinden yaşlar akarken, kalbin ezilirken, ufacık şansını bile yaşamaya harcamak!
İnsan olmak!