Toplum hayatında da beş parmağın beşi bir değildir. Evimizde sıcacık, soframızda karnımız tok sırtımız pek yaşarken herkesi kendimiz gibi sanırız. Ucu ucuna yaşayan nice, gün bulup gün yiyen insanların bulunduğunu düşünmeyiz. “Çoban Kardeşler” romanımda fakir bir ailenin mücadele dolu hayatını anlattım. Ortaokul öğrencisi iki kardeşin çobanlık yaparak ailesine nasıl yardımcı olduklarını okuyacaksınız. Çoban olmaktan utanmıyorlar, erinmiyorlar. Çünkü fakirliğin değil çalışmamanın ayıp olduğunu biliyorlar.