Beğenilme, takdir ve tebrik edilme arzusu fıtridir. Belki belli bir ölçüde iyidir de. Güzel bir söz vardır: "Tenkit tüketir, takdir üretir." Öğrenciyi takdir etmek başarısını artırabilir. Çalışanı, memuru takdir etmek verimliliği yükseltebilir. Müspet yaklaşım genellikle güzel netice verir.
Ancak benim vurgulamak istediğim; iş yaparken, söz söylerken bizi kimin beğenmesini beklediğimiz hususudur. "Amirim, müdürüm, patronum, başkamın beğensin..." niyetiyle yapılan işleri, söylenen sözleri acaba Rabbim beğenir mi?
Şöhretim artsın, servetim çoğalsın, takipçilerim takdir etsin diye yaptıklarımı acaba Rabbim takdir eder mi? Bu satırları içim ürpererek, neredeyse ellerim titreyerek yazıyorum. Çünkü "yazdığımı ve söylediğimi kime beğendirmek istiyorum" endişesi kaplıyor yüreğimi.
