Umudu besleyip büyütmek hepimizin elinde. Ama çoğu zaman, özellikle hayatın içinden çıkılmaz göründüğü anlarda bunun yeniden hatırlatılmasına ihtiyacımız olur. Gail Muller, kronik ağrılarla yaşayan bir kadındı; ona iyileşmesinin imkânsız olduğu, kırk yaşına geldiğinde artık yürüyemeyeceği söylenmişti. Ama o umut etmekten vazgeçmedi. Yıllar sonra yalnızca bedenini değil inancını da iyileştirmiş bir hâlde yürüdü.

Biraz Umut Etmek Lazım, umudun yalnızca içimizi ısıtan bir söz değil, karanlıkta yol gösteren güçlü bir kıvılcım olduğunu da hatırlatıyor. Direnç, sabır ve kendine inanma… Bu üçlüyle hem kendimizi yeniden ayağa kaldırmayı hem de başkalarına ışık olmayı öğreniyoruz. Çünkü bazen bir başkasına uzattığımız el, bizim için de umudun yeniden doğduğu yerdir.