Bir gölge gibidir çocukluk hep bizimle ve hep takipte.  Bir yere bırakıp gidemezsin, birine satamazsın,  “Onu bugün yanıma almıyorum.” diyemezsin.  Işık olmadığında kaybolsa da,  Işıkla beraber yine görünür oluşunda,  Çocukluğun sırrını çözersin.   Bugünkü davranışlarının alt yapısında,   Yetişkinlik ağacının köklerinde,  Sinir ağlarının bağlamlarında,  Duygularının ilk ve en kalıcı kayıtlarında,  Kararlarının alt yazısında,  Hâlinin beden dilinde,  Seçimlerinin yol ayrımında,  Düşüncelerinin düğümlenişlerinde,  Kalbindeki sessizliklerde,  “Seni sen yapan her şeyin” ışıkla temasında,  Gölgene düşenin, çocukluğun olduğunu bilirsin.   Çocukluğun gölgesi,  Işığın derinliği, varlığının boyu, kalbinin derinliği,  Çocukluğunun anıları kadar uzar kısalır. Yeri gelir kaybolur ama hep vardır.  Tüm ömre vuran gölgesinde  Gerçek yaşanmışlık kayıtları saklıdır.