“Bir beden taşıdım yıllarca... Ama asıl yük, içimdeydi.”
Bu kitap ne sadece bir anı, ne sadece bir deneme, ne de yalnızca bir iç döküş.
Bu kitap, susmanın bile yorulduğu bir yerde, insanın kendine verdiği en büyük sözü anlatıyor:
“Artık kendim için var olacağım.”
Nazlı Bahar Tabakoğlu, hayatının en karanlık dönemlerinden geçerken tuttuğu notlarla, sadece kelimeleri değil, benliğini de yeniden kuruyor.
İstanbul’un kalabalıklarında görünmeyen bir kadından, Stockholm’ün sessizliğinde kendini duyan bir insana dönüşen bu anlatı, bir tür içsel kazı günlüğü.