Buzları erimişti hemşirenin. Normale dönmüş gibiydi herşey. Ama o küçük, belki birkaç dakikalık şehvetli anlar, hayatlarını sonsuza kadar değiştirecek bir kavramdı. Artık Ender’ in karşısında, hayatını borçlu olduğu o hemşireden çok daha fazlası duruyordu. O yarın kalan gecenin sonrasında verdiği tepki dolayısı ile onu sadece kurtarılmış bir can, veya yalnızlığını paylaştığı bir ev arkadaşı olarak görmediğini düşünmeye başlamıştı.

Belki yalnızlıktan, belki acımaduygusu ile belki de normal sebeplerden ona karşı duygular beslediğini hissetmeye başlamıştı. Onunsa aklı karma karışıktı.