Ceren Candemir’in annesine konan kanser teşhisi ile bir günde yaşamı değişti. *Yaşadıklarımı, onun yaşadıklarını kaleme almak çok güç. Aşılması zor buz dağlarına çarpar gibiyim parmaklarımın kaleme her seğirtişinde,* dedi ama yine de yazdı. Çünkü annesine ve tüm kanser hastalarının yaşamına bir farkındalık, bir ışık getirmek istiyordu. Anne Mavisi, anne kız dayanışmasının, kanserle mücadelenin, fedakâr bir babanın sıcacık bir öyküsü…

Nasıl baş edecektim onun ağlayarak bakan okyanus gözleriyle? Gözlerindeki fırtınaya kapılmış gidiyordum ki bir dal aradı gözlerim... Onun bana en ihtiyaç duyduğu anda gidemezdim, yapamazdım bunu! O bana değil ben ona yardım etmeliydim. O gün bıraktım konuşsun yüreğimdeki o ses; anneme dal olacaktım!