Hadis ilminin tedvin ve tasnif süreçleri, hicrî ikinci asırda yeni bir evreye girmiştir. Bu dönemde hadisler artık sadece sözlü rivâyetle değil, yazılı kaynaklar üzerinden sistematik biçimde aktarılmaya başlanmıştır. İşte bu sürecin önemli bir temsilcisi olan Mısırlı muhaddis Abdullah b. Vehb (ö. 197/812), hem rivâyet kültürünün canlı tanığı hem de yazım faaliyetinin öncülerindendir.

Elinizdeki bu eser, Abdullah b. Vehb’in el-Câmi‘ fi’l-Hadîs adlı çalışmasını sened, metin ve râvî tahlilleri üzerinden inceleyerek hem bir hadisçinin rivâyet anlayışını hem de hicrî ikinci asrın rivâyet tekniklerini bütüncül şekilde ortaya koymaktadır.

Çalışmada, el-Câmi‘deki hadislerin kaynaklara intikali, sened yapıları, müphem ve meçhul râvîler, rivâyet lafızları, belâğ sigaları, metinlerdeki şek ve açıklamalar gibi pek çok konu ayrıntılı biçimde ele alınmakta; eser, dönemin hadisçilik pratiklerini ve usûl anlayışını yansıtan bir "örnek metin" olarak değerlendirilmektedir.

Bu kitap, hadis tarihine ve erken dönem hadis yazımına ilgi duyan araştırmacılar, lisansüstü öğrencileri ve akademisyenler için önemli bir başvuru kaynağıdır.