Zühre&Zühtü
Bazı hikâyeler biter, bazıları içimizde kalır…
Zühre’ydi kalbimin sessizliği.
Zühtü’ydü gözlerinin anlamı.
Birbirine çok yakın ama bir o kadar uzak iki yürek…
Ne tam kavuşabildiler, ne de tam kopabildiler.
Zaman geçti, insanlar değişti, şehirler büyüdü…
Ama Zühtü’nün içindeki Zühre hiç gitmedi.
Bir mektup gibi sakladı içinde.
Her satırda biraz daha özledi.
Her hatırada biraz daha sustu.
Bu kitap, bir aşkın değil,
Aşkın konuşamadığı yerlerin hikâyesi.
Yarım kalmış bir cümle, 
Gidilmemiş bir yol,
Ve dönmemiş bir bakışın izleriyle dolu.
Belki sen de bu sayfalarda,
Kendi kalbine çok benzeyen bir hikâye bulacaksın…