ZAMAN BANA KÜSMÜŞ

Çiçek olsan ve açsan bir nisan vakti
Seni bulmam Eylül’e denk gelir inan
Zaman bana küsmüş, geç kalmışlığım ondan baharlara
Öyle olur hep, bir yanım talan bahçe
Bir yanım koyu sarı sonbahar
Sen beni hatırlarsın belki
Kırık pencere önlerinde kırgın çiçekleri sularken
Ama ben unutuyorum
Dağ lalelerini anımsatan saçlarının kokusunu
Unuttukça korkuyorum
Unuttukça ölüyorum, beşinci mevsimlerin soluğunda
Bu öyle mevsim ki
Adına ayrılık dersin
Adına hasret dersin
Özlem dersin
Umut dersin
Her mevsime bir ad verirsin
Her gün azar azar alır canını
Yaşadım sanırsın ama
Gün gün bitersin