Yürüyen zamanı durduramadım

Hayat sürdürmeye girdim yollara
Meydan okudum ben nice yıllara
Bir ekmeğe köle düştüm kullara
Eridi bedenim donduramadım

Kurulan sisteme verilmiş biçim
Baktıkça düzene yanıyor içim
Boş hayal kurmadan yaşamak için
Denedim kendimi kandıramadım

Can ortağım gibi kapımda durdu
Gençliğimi benden aldı götürdü
Terk ettirdi yokluk vatanı yurdu
Bülbülü gülüne konduramadım

Yaşam için iskeleye yanaştım
Hayat vapuruna bindim dolaştım
Ömrümün sonuna erken ulaştım
Yürüyen zamanı durduramadım