Fazladan olmasa da basit bazı cümlelerdi,
İnsanı hayata katan.
Nasılsın? Her şey yolunda mı?
Öyle boşlukları dolduran, kimsenin çekinmediği,
Söylerken gücenmek namına,
Hiçbir iz bırakmayan türden cümleler.
İyi uyudun mu? Sıhhatin nasıl?
Sabretmesini bilen, özleyip de dile dökülmeyen cümleler…
Ki onlardı telefonun bir ucundan diğerine dokunan,
Sımsıkı sarılan.
Birkaç damla gözyaşıyla süslenen,
Kalbi güçlendiren, umudu yeşerten.
Yemek yiyebiliyor musun? İştahın yerinde mi?
En adi hareketi bile binlerce anlam tezgâhından geçiren,
Hitabeti doygun, merhameti saygın cümleler…
Varsa, sonunda varılamayacak kadar uzun bir yol,
Çıkılamayacak bir yokuş, kaldırılamayacak bir yük,
Anlıkta olsa hepsine meydan okuyan cümleler.