“Kar savruluyor; soba söneli çok oldu. Camlar da buz tuttu, ışıklar da üşüyor. Nuri Cennet Şem’i Baba’dan okuyor. Şem’i Baba’nın kendi kendine yaktığı bir ağıt. Yaşarken kendine yaktığı ağıt.

Bülbülden nida geldi güllere
Sefasını sürmeden uçtu gidiyor
Üftadeler yalın ayak yollara
Ağlayı ağlayı düştü gidiyor.”
Seyit Küçükbezirci

Nuri Cennet artık olgunluk dönemindedir. Tasavvufi yaşamın verdiği sakinlik içinde bir muhasebe ve “hakkı teslim” babında “Sevgili”yi kaleme alır.

Hacı Ömer Hüdaî
Muharrem Hilmi dahi
Kılcı Nuri’miz sahi
Hepsi birdir bir gayri

Aynı can da aynı kan
Hepsi haktır etme tan
Nuri Cennet fakir can
Seni de yer yer gayri