Bir neden sonranın da sonrasında
izin alıp köşedeki bileycinin sabrından, 
hınçlanıp son sepetçinin aç açına imgeler taşımasından
yazıyorum bu şiiri. 

Bu sonsuz göçmene bütün tarifeler boş, 
her yere gidebilir ki onlar hiçbir yerlerdir. 
Yağmura tutunur, ıslak trenlere, belki bir meraka. 
Neler neler geçer aklından ki hepsi ara seferlerdir
olmayan bir güzergahta…