Maviye açacaksın gözünü, yeşile atacaksın ilk adımlarını ve belki ağaca kazımadan aşkı, sevdiğini toprağa koyup anısını yüreğine kazıdığında öğreneceksin kahverengini. Renklere karıştığın kadar yaşayacak, renkleri öğrenebildiğince inşa edeceksin beşerden insanı. Unuttuklarının değil görmezden geldiklerinin acısını götüreceksin toprağa. Bir gün anlayacaksın dünyada var olmak dünyayı var etmektir ve bir çocuğun gözünde gördüğün korkunç umut şüphesiz ki mütemadi gerçektir.

Neden gidiyorsun diye sorma çocuk
Aciz dinler cahil devler görürsün
Neden gelmiyorum deme çocuk
Acı kokuyor yollarım
Güneş değil ihanet doğan dağlarımın ardından
Tütün değil sardığım çarşaflara can
Hasret tüter iki parmağım arasından
Ben de geliyorum deme çocuk
Yüreğine kara sürerler
Kendinden olmayanı düşman bilirler
Aklı derdest ederler
Hadi kalk deme çocuk
Geç oldu
Git yat
Umuda yürü rüyalarda
Hadi git uyu
Uyu ki büyü çocuk...