Doğduğun şehri 
Mantar tabancası ile basan
O çocuk bendim 

Rüzgâr 
Entarini havalandırdığında 
Utanan da ben

Bir oyundu aslında
Karıncaların yuvalarını dağıtmak 
Günahını almadım

Demek acısı olmayanın 
Eli de ovulmazmış

Peşimde uzun zamandır
Boğan otu toplayan cüceler var
Elleri küflü zehir

Sen tanrısın 
Ben karınca yuvası dağıtan
Yiğitlikte eşit miyiz
İşte o zaman bu zaman

‘‘o’’nu bırak beni al