*Üzdüler seni de değil mi? Belki bir dalın kırıldı.Kaçıştılar gökyüzüne, ağacına konan kuşlar.Biraz ağladın değil mi? Birden dünyan yıkıldı.Dolandı ayaklarına, sıra sıra yokuşlar.Ah! O yokuşlar yok mu? O yokuşlar.Sırtımdan tutun da, yardım edin bana kuşlar.*Sonsuz bir boşlukta, kendi zaman çizgim kadar mütevazı yer kaplayan biri olmama rağmen, bir hayale tutuldum; zaman çizgimden dışarı taşmak! Yaşamım boyunca, gözlerimden birisi cismi görürken, diğeri her daim ardındaki şiiri gördü. Hiçbir zaman normal bir bakış açısına sahip olamayacağımı anladığımda ise şiirimin nefesini kâğıtlara üfledim. Şimdi ise, bu kitap aracılığı ile şiirimden gördüğüm dünyaları sizlere sunmaktan kıvanç duyuyorum.Belki şiirlerim herkese ulaşacak, belki de kitlelerin şiirlerimden haberi dahi olmayacak. Ya da belki şiirlerimi herkes okumuş olacak lakin ben, zaman çizgimin sonundan çoktan toprağa düşmüş olacağım.Varsın olsun.Dedim ya bir hayalim var. Bir zamanda, bir yerde, gün olur da birisi şiirlerimi okursa, geçmişten uzanan elim kalbine değmiş olacak. Zaman çizgimden taşmış olacağım, bugünden sonsuza dek.Sevgilerimle...