‘Ve yüz yıl sonra ne senden bir rüzgar kalacak geriye,
ne benden bir yağmur tanesi.
Üzerine güvenle bastığın yerlere başkaları basacak, doya
doya baktığın yerlerde sanma ki kalacak gözünün izi,
oralara başkaları bakacak.
İşte bu yüzden ben yazar sonsuzluk aynasında kendim
bir hiç olsam da suretimin suretinden bir iz değilse bile
belki bir gölge olur bir noktaya düşerim hevesiyle ve
desem dilim dönmez diye geceye.

Kalemim döndüğünce not düşüyorum tarihe:
Bir zamanlar bir adam yaşadı bu dünyada…
Rüzgarlarla biriktirir…
Yağmurlara yazardı…’’