Yağmurlu bir gecede gözlerimden süzülen minik damlalarla, yeryüzüne düştüğümde yalnız olmadığımı anlamıştım bu amansız yolculukta… Önce ikimiz de birbirimizi tanımıyorduk… Bana sanki bir can da o vermişti… Ne şanslıyım, bir bedende iki can… Beni ölümsüzlüğünle hep yaşatacak… bir can.

Belki de ne şanssızım; o ölse, ben de öleceğim… İşte böyle başladı ...bu doğumun yolculuğu. O geceden sonra anladık ki bu yağmurdan kaçış yok ve yaşamak şart —madem bu şans bize verildi. Ve artık iyice öğrendim, bu yolculuktan dönüş yok….