XIX. yüzyılın sonu ile XX. yüzyılın ilk çeyreğine tekabül eden Rus edebiyatının Gümüş Çağı dünya edebiyatında özel bir yere sahiptir. Bu dönemde faaliyet gösteren Rus sanatçı, şair ve yazarlar geliştirdikleri modernist estetik kavramlar, felsefi görüşler ve eserlerde kullandıkları yeni biçim ve üsluplarla Rus edebiyat ve kültürünün gelişiminde büyük rol oynarlar. Gümüş Çağ döneminde ön plana çıkan en önemli akımlardan birisi ise Rus sembolizmidir. 
XIX. yüzyılın sonunda doruk noktasına ulaşan pozitivizm ve materyalizmin neden olduğu manevi boşlukta varoluşsal meselelere cevap bulamayan Rus sembolistler, bilimsel ve nesnel algının karşısına ruhsal özgürlüklerinin kapısını aralayan sembolleri yerleştirirler. Rus sembolist şairler sembolleri aracılığıyla görünen gerçeğin ardındaki hakikati keşfetmeyi arzularlar. 
Vyaçeslav İvanoviç İvanov Rus sembolizminin önde gelen temsilcilerindendir. Lev Şestov’un “Muhteşem Vyaçeslav”, Nikolay Berdyayev’in “Gönülleri fetheden virtüöz”, Aleksandr Blok’un “Mutlak Çar”, Maksimilian Voloşin’in “Kâhin” ve Maksim Gorki’nin “Kırmızı pasaportlu Rus Profesör” ifadeleriyle tanımladığı İvanov, şiir, poema, oyun, düzyazı, edebiyat eleştirisi, makale ve çeviri faaliyetleriyle Rus sembolizminin gelişimine önemli ölçüde katkı sağlar.
İvanov dönemin Rus sembolistlerinden farklı olarak 1905 yılına kadar Avrupa’nın çeşitli ülke ve şehirlerinde yaşar. Bahsi geçen yıla dek kısa süreli ziyaretler dışında Rusya’da bulunmaz. Bu durum İvanov’un özgünlüğünü korumasını sağlar. Nikolay Gumilyov, “Vyaçeslav İvanov’un muhteşem dilinin diğer şairlerden ne kadar farklı olduğunu söylemeliyim.” (Аверинцев, 2002: 70) sözleriyle şairin kendine has üslup ve diline vurgu yapar.
İvanov’un 1905-1912 yılları arasında Peterburg’ta ikâmet ettiği ünlü dairesi “Kule” ise Gümüş Çağ’ın sembollerinden biridir. Rus edebiyat, kültür, felsefe ve sanatının merkezi konumunda olan Kule’de dönemin şair, yazar, düşünür, sanatçı ve oyuncuları bir araya gelerek çağa âdeta yön verirler.